කසාද සහතිකය

දුහුල් පට සළු
උඩින් ඇඳගෙන
පෝරු මණ්ඩප තිබ්බේ නෑ..
තීරු පොතකට
කියා හිමිකම
අත්සනක්වත් දැම්මේ නෑ..
අපි අපේ වුණු
සුමුදු යහනෙදි
ලෝකයක් ගැන වඟක් නෑ..
මට අහිමි වුනු
ඈට හිමි වුනු
සහතිකේ මට අදත් නෑ..

වැරහැලි හිත

ඉපනැල්ලත් කිති කවාන
මල් වැස්සක් ඇවිත් ගිහින්
චිරි චිරියේ වස්සානය 
පොළොව තෙමන සුවඳ සරින්
කොහෝ ඇවිත් ගී කියපන්
වැරහැලි මගේ හිතට උඩින්..

තිත් කොමා

නුඹ නැවතීම තියන්න  

හිතපු හැමදාම 

මම කොමා දැන්මා..

මම නැවතීම  තියන්න  

හිතපු හැමදාම 

නුඹ විශ්මාර්ථයක් දැන්මා..

අවසානයක් තියා 

ආරම්භයක් වත් නොවුනු 

කතාවක 

දැන් ඉතිරි ප්‍රශ්නාර්ථ විතරමයි...

වැස්ස වගේ මල්

තුරු වදුල් සිප වැලඳ

මල් පහස විඳ ගත්තු

පොඳ වැස්ස

මම නේද...

පසන් සිතුවිලි

දහක් අතරින්

වඟක් වත් නැති

පතොක් මල 

නුඹ නේද

කුළුදුලේ ඉදුල්

ප්‍රේමය උතුම් දහමකි

මිනිසුනි අප පිළිගන්නා..

රාගය ඊට පහළ දි

විනිවිද යන්නා..

මේ දෙක එකම තැනකදි

එකි නෙක හමු වෙන්නා..

ඉදුල් කුළුදුල් 

මනිනු කෙලෙසක 

සාඨකය ක රන්දා..

සීතල මල් වැස්ස

සෙංකඩගල මහ පොලොවට

හෙමින් හෙමින් වැටෙන වැස්ස

තෙමා වැලද ආදරයෙන්

සිංදු කිව්ව මතකයි, 

මට..

සඳත් එක්ක නුඹ ඇවිදින්

මහ කරුවල අහස් ගැඹට

ඉරා දාපු ලෙන් ගතු කම

දොරේ ගියා පිදූ පෙමට..

නුඹ නාවට හිතත් එක්ක

සීතල මල් වැස්ස ඇවිත්

බිම තෙමනවා 

මෙහෙ ඕසෙට..

සමනල් හීන.

අතීතයෙන් එහා.. බොහොමයක් එහා දි ගෙතුනු හතර බීරී කතාවක් ජීවිතේ රහ රහස් අතර සජීව සුව විදිමින් ඇවිදින්න පටන් ගෙන කාලෙක පටන්. ආරම්භයක් අවසානයක් තියා හරි හැටි හමුවීමක් වෙන්වීමක් වත් නැති පුංචි සමනලයෝ..., උඹයි මේ කතාවේ උරුමක්කාරයා..

වසන්තයේ ඉර බහින හැන්දෑවක මුණ ගැහුණු පුංචි සමනලයෝ,.. උඹේ පාට අමතකයි දැන් මට හොඳටෝම. සුලඟකට පාවෙලා නුඹ ආව වඟ විතරක් ජීවමානයි හැමදාම.

පෙඳ පාසී සීතලට උඹේ ඇඟ සීතලව, රන් පාටින් දිළිසුනු ඒ අවරගිර  හැන්දෑවේ සිතුම ආයෙමත් නොඒවී කිසි දාක. ඒත් උඹ දන්නව  ද මේ ගිම්හානෙත් රෝස මල් පිපිනවා මෙහේ තාම.

වසන්තය ඉඟිලුනා උඹ ඇවිත් ගිය දාම..
රෝස මල් පරවෙන්නේ නෑ තාම..
දැන් ඉතින් ..
ඇවිත් යන්න වත් එන්න මේ වසන්තයේ, මඟ නෑර..