ආදරණීය හිතැත්තී නුඹ !!

ඈත මෑත නොපෙනුනත් මීදුමෙන් වැහුනු ජීවිතේ ඉවරාවක් හොයා යන ගමනේ අහඹු නැවතුමක මා නැවතී සිටිමි. සිහිනයෙන් අවදි වූවකු මෙන් වරෙක උන්මාදව කියවමින් ද තවත් වරෙක ඉබාගාතේ ඇවිදිමින් ද ගෙවූ පෙර දවස් මතකයෙන් තවම ගිලිහී නොගොස් සුරක්ෂාවේ ඇත. ජීවිතේ බොහොම මෑත බාගයකදී නිමා වූ ඒ විපරියාස සමයේ කතා නායකයා තවමත් ඉඳ හිට සන්තානේ අහු මුලු වලදී හමු නොවු නා නොවේ.

දවසක මට නුඹත් එක්ක කෝපී කෝප්පයක් තොල ගාන්නට ඇත් නම් ඉස්සර වගේ මහ ගෙදර ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳන්..

මම ඔහොම අහන්න බලාගෙන උන්නා බොහෝම කාලෙක පටන්. පණ නොආපු සිතැගි අතර ම සිර වුණු වචන විලංගු වලින් ගිලි හෙන්නේ නැතිව ම මිය ගිහින් දැන් අවුරුද්දකටත් කිට්ටුයි. අනන්ත සංසාර ගමනේ කොහේ හෝ කෙල වරක දි අපි ආයෙම මුණ ගැහේවී යම් භවයක. සිප වැලඳ ගැනීම් ඇතත්  නැතත් ස්නේහ සැමරුමෙන් අප හැදින ගනීවී එදිනට.

ආදරණීය හිතැත්තී නුඹ !!
නුඹේ අවසන් හුස්ම වැටෙන මායිමකට වත් එන්නට පින් නොකළ පව්කාර මිණිබිරිය මම..